Het begin: Yeti en de Ster
Negen jaar geleden startten Starla van der Veen en ik Yeti en de Ster (later afgekort naar Yeds), naast onze fulltime banen. Vanuit de wens kunstenaars een podium en platform te bieden, te ondernemen en de creatieve sector te leren kennen. We organiseerden exposities en kunstfestivals op verschillende locaties in Rotterdam, creëerden een netwerk voor kunstenaars en ontwikkelden in opdracht creatieve concepten.
Toen ik in 2017 als zzp-er begon en Starla in 2019 besloot te stoppen met Yeds begon mijn zoektocht naar hoe ik kunst meer kon integreren in mijn dagelijkse werk als veranderkundige. Met veel plezier heb ik toen een nieuw verhaal, identiteit en huisstijl voor Yeds ontwikkeld en daarmee volop geëxperimenteerd. In samenwerking met heel veel fijne mensen realiseerden we artistieke concepten, interventies en trajecten voor uiteenlopende organisaties.
Vertoeven in het niet weten
Afgelopen najaar merkte ik dat het me onevenredig veel energie kostte om steeds weer het verhaal van Yeds op mijn eigen ontwikkeling en wensen te laten aansluiten. Waar ik als Annejet een stap deed moest Yeds volgen, en andersom. Na een tijdje merkte ik dat zowel het “merk” Yeds als ik daardoor niet meer echt vooruit kwamen. Ik stelde mijzelf de vraag: “Is Yeds nog een vehicle of houdt het me eigenlijk tegen?”. Nu denk ik, de vraag stellen is hem beantwoorden. Maar zo snel gaat dat niet blijkbaar (bij mij), iets stoppen.
Begin dit jaar besloot ik een pauze qua werk in te lassen om tijd te nemen voor bezinning. Waar sta ik en waar wil ik naartoe? Wat leren de afgelopen jaren mij over welke soort opdrachten ik het liefste wil, hoe ik ze aanpak en invul?
Tijd om te lezen, lummelen, erop uit, schrijven en onderzoeken brak aan. Een soort sabbatical gunde ik mijzelf en dat was fijn. Tegelijk leverde de ruimte die er kwam steeds meer een fundamenteel niet weten op. Dat was onzeker, ankerloos en soms beangstigend. Het voelde als drijven in “een brei” van ervaringen en puzzelstukken die mij afgelopen jaren vormden maar waarvan ik even kwijt was dat in het hier en nu betekent voor wat ik kan en wil.
Einde
In maart scheurde ik tijdens een skitrip mijn kruisband en dat bracht me fysiek tot stilstand. De opleiding Systemisch Leiderschap bracht gelukkig wel de nodige beweging in mijn proces. Maandelijks kwamen er nieuwe inzichten en impulsen. Toen het in juni ging over “oprichting en bestemming”, werd het me ineens kraakhelder. Ik hoorde mezelf “Einde” zeggen. Af en toe kwam mijn hoofd nog om de hoek met allerlei gegronde argumenten waarom het geen goed idee was om te stoppen: “Is dat niet zonde van alles dat je met Yeds hebt opgebouwd?”, “Maar met Yeds kun je toch alles doen wat je wil?”. En als ik dan voelde hoeveel ruimte en vrijheid het stoppen gaf, werd ik bevestigd in mijn besluit. Yeds stopt. En ik neem alles wat het me heeft geleerd en gebracht mee de toekomst in.
Hoe nu verder?
Weer fulltime terug naar mijn eenmanszaak Annejet Gosselink. Waarin ik als sparringpartner en procesbegeleider graag betrokken word bij complexe vraagstukken. Die zaken, waar niet direct oplossingen voor te vinden zijn en waarvan je voelt dat ze om een andere benadering, houding of lonkend perspectief vragen. Ik help ruimte te maken voor onderzoek, ontrafelen en ontdekken. Daar zet ik graag al mijn ervaring en kennis voor in. Inclusief kunst, in de breedste zin, als een belangrijke en fijne katalysator. Tegelijk merk ik dat ik kunst niet meer op de voorgrond hoef te plaatsen, nu het zo stevig in mij en mijn netwerk van samenwerkingspartners verankerd is. Dankzij Yeds.
Via mijn podcast “Maar hoe dan?” blijf ik onderzoeken hoe kunstenaars en ontwerpers waarde toevoegen in maatschappelijke- en organisatievraagstukken (zie hieronder).
Dank aan alle kunstenaars en opdrachtgevers voor het vertrouwen en de fijne samenwerking afgelopen jaren, het was mooi!
Geeft dit bericht aanleiding om elkaar (weer) te ontmoeten? Stuur me een mail of appje dan maken we een afspraak voor een kop koffie of wandeling.
+31 617350224 | contact@annejetgosselink.nl
